Kül

Durgun denizimde yelkeni açık bekliyorum

Yaprak dökmeyi unutmuş ağaçlar

Ve küflü sandalım baharını yaşıyor

Kıl kıpırdatmaz rüzgarlarda dalgalı yüreğim

İnen her bir adımda çatırdıyor

Denizine sağlam basarken çapa tutmaz kökleri

Ve dehlizlerde kaybolmuş kül serpili yolları

Boyunca uzanmış bir ırmağa kapılı

Ucunda ben yaşamı kokluyorum

Yozlaşmış dalgaları ölümün kafiyesini tutturmuşken

Yüreğim dansa duruyor

  Ben ayak uyduramazken

  Dansa kaldırılıyorum.

-T.Fatih Karabekmez-