Lavanta

Sana uzanamıyorum

Ellerim, kollarım kısaca her zerrem kısa kalıyor bu uğurda

Bu uğurda tutunamıyorum

Sen gel tutunalım işte, aynı dalın iki ucundan

Köklerimiz karışsın, bitkin bir ağaç gibi

Serilirken sarı toprakları ruhuma 

Nefesimden de yakın bir sen vardın

Ama yine de uzanamazdım

Bir çığlıkta patlatsam

Veyahut en suskun anımda

Bir sözde dahi eksiktim senden

Belki de bir lavanta bahçesinde 

Benim kör topraklarımda

Elle tutulan tek rengimdin.

-T.Fatih Karabekmez-