Ruhi Bey -Edip Cansever-

 

O kadar bekledim ki, geliyorum

Ölümümü bekledim geliyorum

“Bir ölüyü ve ölünün bütün inceliklerini”

Bekledim geliyorum.

 

Ben Ruhi Bey, mutlu olan Ruhi Bey

Ölümü gömdüm, geliyorum

Bir sonbahar günüydü, geliyorum

Güneşler buz gibiydi, geliyorum

Ve bütün kötülükler

Ölümün armaları gibiydi

Size anlatırım, geliyorum.

 

Hepsini, hepsini gömdüm, geliyorum

Havuzun kırık taşlarını –siz bilmezsiniz-

Limonluğu ve kırmızı konağı –siz bilmezsiniz-

Aynalarda kendini seven Ruhi Beyi –siz bilmezsiniz-

Ve bildiğimiz Ruhi Beyi –ya da pek bilmediğiniz-

Gömdüm ben, geliyorum.

 

Koro:

İyi biliriz sizi biz, iyi biliriz

Nerdesiniz Ruhi Bey.

Ruhi Bey:

Gömdüm hepsini, geliyorum

Bütün ölülerimi gömdüm, geliyorum.

 

Koro:

Peki, ya sonuç Ruhi Bey, ya sonuç

Biz sizi tanımaz mıyız?

Siz ne yaparsınız bundan sonra, biz ne yaparız

Bir bütünün parçalarıyız, bir bütünün parçalarıyız.

 

Ruhi Bey:

Sonuç mu dediniz, ne dediniz

Sonuç hiç gömülür mü, geliyorum

Ben yalnız ölülerimi gömdüm, geliyorum.

 

Koro:

Doğrusu anlamıyoruz Ruhi Bey

Her insan biraz ölüdür

Biz ki bir bütünün parçalarıyız, biliriz

Her insan biraz ölüdür.

 

Ruhi Bey:

İnsan yaşıyorken özgürdür

Yaklaştım iyice, geliyorum.

 

Koro:

Her insan biraz ölüdür

Biz de biraz ölüyüz.

 

Ruhi Bey:

Ölüler ki bir gün gömülür

İçimizdeki ölüler, dışımızdaki ölüler

İnsan yaşıyorken özgürdür

İnsan

          Yaşıyorken

                                Özgürdür